Mijn zoon is een alien. Jongeren hebben hun eigen cultuur, altijd al gehad eigenlijk, in dat opzicht niets nieuws onder de zon. Ware het niet dat nieuwe technologieën ervoor zorgen dat het verder gaat dan hun eigen taaltje. Ze koppelen hun 'slang' aan hun eigen 'stuff' en 'tools', hun 'way of life'. GSM in de aanslag, nog vlug een 'chat' of even 'levelen', het krijgt de proporties van
een geweldloze, stille digitale revolutie die vooral gestoeld is op een nieuwe vorm van communiceren (hyperlink, fragmentair en beeldgeorienteerd). Handige marketeers hebben dit al lang begrepen en spelen hier vlot op in: gedichten worden 'SMS-gedichten', flauwe meidenromans (grapje) worden 'chicklit', boeken die niet echt een eigen stijl hebben worden 'crossovers' en in de praktijk heb ik diezelfde term al zien opduiken om de adolescentendoelgroep vlotter te kunnen aanspreken. (Al ooit eens iemand ontmoet die zichzelf adolescent noemt? Wel, waarom gebruiken we het dan verdorie in bibliotheken?) Los van het feit dat dergelijke anglicanismen voor rechtopstaand nekhaar zorgen bij heel wat brave neerlandofielen gaat het steeds verder zijn gangetje. Op school moest mijn kind (9 jaar) in de godsdienstles bij een opdrachtje kiezen voor akkoord of 'deleten', tot mijn verbazing een erkend 'vandale-woord'. Nog even en hij leest zijn eigen 'mobile phone novel' of 'e-book' en nu ik er aan denk, eigenlijk ben ik zelf verslingerd aan 'graphic novels'. Ook
Kunstbende laat zich niet onberoerd: deze wedstrijd om jongeren te stimuleren actief bezig te zijn met kunst en cultuur hanteert de rubrieken 'performance', nieuwe media, video, 'dj', ontwerpen, fotografie, 'TXT', 'TXT on stage', muziek en dans. Daarom volgend
voorstel, laat ons voortaan voor kinderen en jongeren het niet meer hebben over de bibliotheek maar over de 'cultbase' met een 'TXT-center', een 'I-desk' en een 'Game-corner'? En ik die dacht dat Esperanto de wereldtaal zou worden ;-)
'Blasphemous Rumours